سلام غتب با غیب فرق می کند و در آیه 12 سوره حجرات عملی که به خوردن گوشت
برادر مرده تشبیه شده لا یغتب است غتب و غیب دو مفهوم اند چرا اصطلاح شده غیبت در فارسی؟ در حالیکه غتب یعنی در "غیبت" کسی او را بد گفتن و غیبت از غیب است و در هیچ کجای آن مفهوم بدگویی نیست
غاتب چه ربطی به مفوم غائب داره آخه ؟
لطفا توضیح صرف و نحوی دقیق بدهید چون مسأله حساس است
اثر و خاطره کلمه غیبت که پیوست نام امام زمان است و حالا هم که دیگه با موتورهای جستجو این تداخل ها به راحتی در یک سرچ خود را نشان می دهد و من فکر می کنم شیطان که پیر است و برنامه هایش را بلند مدت می ریزد بسیاری از این تبدیل کلمات را انجام داده تا در طول تاربخ بر روان جمعی بشر اثر بگذارد
همان که خدا می فرماید زبان در دهان می گردانند که مخرج حروف را بگردانند و تأثیر فرامادی که لغات به صورت فطری دارند را پشت و رو کنند
مثل کلمه باغ فارسی که باید باق باشد تا بجای فزون طلبی و بغی مفهوم بقا و پایداری
را در خود نهفته دارد
توجه دارید که خدا اسماء را به آدم آموخت و تو اگر اسم چیزی را بدانی بر او مسلطی
صدایش بزنی اسم خودش را که دربافت کرد فطرتا پاسخ مثبت می دهد
حالا بعضی ها به سرشان زد که خدا هم اسم اعظم اش را پیداکنی تو را اطاعت می کند و تعال الله عما یصفون این قانون حق را خدا به مفتاح بسم الله الرحمن الرحیم در افتتاحیه سوره های قرآن بکار برده است
همچنین است در مورد حوزه و حوضه !
که حوضه صحیح است که معنای برکه ای را می دهدکه همه آبهای بارنها و جویبارها به سویش سرازیر شده و به آن می ریزد و هم در حدیث ثقلین حوض آمده
در حالیکه حوز به معنای دیوار کشیدن و جمع کردن آب در میان آن است بگونه ای که جدا شود آب از آن خارج و داخل نشود
خوب معلوم است که حوزه چرا حوضه خوانده نشد ؟ که محفوظ بماند و دست نخورده؟
آیا این کاربرد ابتدا مربوط به مدرسه های علوم دینی اهل سنت بوده ؟
