هرکس باقابلیت بالقوه ای برای آشکار کردن حقیقت به دنیا می آید
هرکس که به دنیا آمده شاهداست هیچ کس را خدا برای ندیدن و ندانستن نیافریده و هرکس خواهی نخواهید مسیر زندگی با منظره هایی رو برو ی شود که دیدن آنها او را از جایگاه خنثی خارج کرده و در جایگاه شاهد قرارمی دهد
انسان برای بازی در نقشی اجتماعی آفریده شده و "دین" اصلا مقوله ای اجتماعی است نه فردی زیرا "دین" با فاکتور مناسک است که به صورت یک مفهوم تعریف شده در می آید و "مناسک" اساسا مقوله ای جمعی است که در زمان امتداد میابد. خود ِ این موضوع که در نقطه ای از تاریخ اسلام یکی از علمای این دین به نام مدرس مجبور به گفتن این مطلب می شود که "سیاست ما عین دیانت ماست" نشان می دهد که چقدر "دین" در تعریف خود دچار تحریف گردیده است.
مثل اتفاقی که برای بعضی ضرب المثلها در طول تاریخ افتاده و حالا درست در معنی برعکس ازآنهااستفاده می شود
"هرکسی کار خودش بار خودش آتیش به انبار خودش"
این مثل که حالا در موقعیت نخود نخود ه کی بره خونه خود"
قرار دارد در واقع نوعی کنایه بوده که یعنی اینچنین نیست که هر کسی کار خودش بار خودش باشد و آتیش که در انبار یکی افتاد به انبار های دیگر سرایت می کند و سرمایه همه باهم می سوزد.
و این مصداق همان آیه است که خدا می فرماید بر حذر باشید از
عذابی که چون فرود آید اختصاص به "بد"های اجتماع نخواهد داشت
بلکه آنانی را که با سکوت خود "بد"ها را یاری کرده اند را هم در بر خواهد گرفت.
و این بیان دیگری از آن جمله است که "دیانتِ ما عین سیاست ماست"
