چرا نمی خواهیم پارک وحش زمین از داشتن یکی از گونه های جانوری که نه غذای ما هستند و نه سود تجاری مستقیمی به ما می رسانند محروم بماند؟...چرا برای بقای شیرها و ادامه حضورشان بر پرده هستی تلاش می کنیم؟
هیچ کس مرگ آخرین پلنگ مازندران را جشن نخواهد گرفت
این نشانه انسانیت ماست
فاما حالا فرض کنید که شکار و مرگ ومیر گونه ها متوقف شده ولی شرایطی بوجود آید که گونه ها به هم آمیخته و در اثر این آمیزش به سرعت خصوصیات منحصر به فرد خود را ازدست بدهند و همه به چند گونه شبیه به هم خلاصه شوند درست مثل خمیر بازی بچگی که اگر به هم آمیختیم چیزی بجز یک رنگ تیره و چرک در دستمان باقی نمی ماند
اگر این میکسر نژادی با حمایت مالی تاجران و دلالان و به خدمت گرفتن هامان ها و سامری ها محقق میشد و ما شاهد تبدیل شدن فیلها و شیرها و آهوان و زرافه ها به یک حیوان سود آور پرورشی باشیم چطور؟ آیا می نشینیم و در سکوت تبدیل شدن فیل و شیر و نهنگ و اسب را به یک چهار پای مولد گوشت تماشا می کنیم ؟
چرا می خواهیم فیل فیل و پاندا پاندا باقی بماند؟ مگر ما کوچکترین اهمیتی به همسان سازی فرهنگها و تمدنهای زیبای بشری که با سرعت زیادی در حال انجام است می دهیم؟
ما که دست قدرت طلبان و سلطه گران را باز گذاشته ایم تا گوناگونی انسانها را از میان ببرند و جهان را به یک رنگی ملال آوری دچار کنند
چرا برای حفظ تنوع حیوانی خود را مسئول می دانیم؟
آیا کم غم انگیز است ناپدید شدن زنان کیمونو پوشی که زیر درختان پر شکوفه گیلاس راه می رفتند و ارتباط پیوسته ای با طبیعت داشتند زنانی که آموخته بودند در پایان هر سال مراسمی برای سپاس گزاری از سوزنهای شکسته ای برگزار کنند که سهمی در دوختن لباسهایشان ایفا کردند !...کسی برای انقراض نسل ایشان نیست
ما که خوب بودن مان را خرج حمایت از سازمان های جهانی حفاظت از محیط زیست می کنیم تا شهرتمان را لباسی از نیکو کاری بپوشانیم به اندازه علی حاتمی هم برای انقراض نسل مادر ها مرثیه سرایی نکرده ایم چه برسد به اینکه بخواهیم گونه ای از این زیبایی را کشف و حفاظت کنیم
"چهره" های شناخته شده سینما و تئاتر ما که می شود آنها را آخرین نسل از هنرمندان این رشته خواند نگرانی های معنوی خود را در چند موضوع تکراری مثل اصلاح فرهنگ رانندگی ایستادن پشت چراغ قرمز و پایین بودن سرانه مطالعه در کشور محدود کرده اند بیماری هایی که همه مانند تب عارضه هستند و نشانه عفونت بافت های داخلی یک بدنه فرهنگی
کسی نگران پیر شدن و فرسایش تمدنی نیست که عقیم شده است
دلمان را به موزه ها خوش کرده ایم . به حفظ و نگهداریذ تاکسیدرمی مردمی که ما ادامه ایشانیم .... زنی با سبدی پر از رنگ و زندگی از رختشویخانه باز می گر دد
نمونه تاکسیدرمی انسانی که مسلمان ایرانی نام داشت و زمانی نه چندان دور در فلات ایران زندگی می کرد.
