ای مدنی برقع و مکی نقاب ... سایه نشین چند بود آفتاب
چون مهی از مهر تو مویی بیار ....چون گلی از باغ تو بویی بیارِ
منتظران را به لب آمد نفس ....ای زتو فریاد! به فریاد رس
سوی عجم ران منشین در عرب....زر ده درروز , و شبدیزشب
سکه تو زن تا امرا کم زنند ....خطبه تو خوان تا خطبا دم زنند
شحنه توئی قافله تنها چراست؟.. قلب تو داری علم آنجا چراست
باز کش این منبر از آسودگان ....غسل ده این منبر از آلودگان
شب به سر ماه یمانی در آر .......سر چو مه از برد یمانی برآر
خلوتی مجلس اسرار شو ...............ما همه خفتیم تو بیدار شو
دایره بنمای به انگشت دست....تا به تو بخشیده شود هرچه هست
ز آفت این خانه آفت پذیر .............دست بر آر و همه را دست گیر
ز تو یکی پرده بر انداختن .........و از دو جهان خرقه در انداختن
مغز نظامی که خبر جوی تست ...........ز نده دل از غالیه بوی تست
از نفسش بوی وفائی ببخش........... ملک فریدون به گدائی ببخش
نظامی گنجوی
