ده سال پیش اولین فیلمبردار زن ایران به من گفت اگر به میل خودم بود دلم نمی خواست کار کنم البته منظورش آفرینش هنری نبود که "روزت قادری" از آن هنرمندهای خداآفریده است منظورش کار به ظرورت بود مالی وشغلی و رودروایستی های اجتماعی
من اون موقع نفهمیدم چی میگه انقدر برام عجیب بود گفتم یعنی چی دو ست نداری جایگاه اجتماعی داشته باشی گفت نه نیازی بهش ندارم .
این رو الان که داشتم درباره مسأله اشتغال زنان فکر میکردم به ذهنم رسید. روزت از نظر معنوی و هنری انسان استثنایی هست از اون روح هایی که تجسد پیدا کردنشون هنوز قطعی نشده مثل ابر می مونه یه جورهایی از نظر سَبُکی مثل آقای" صالح علا" با این تفاوت که "روزت"درون گراست. چقدر دلم براش تنگ شده! الان کاناداست استاد دانشگاه
و کارگردان اما اینها همه اش حرفه آدم خجالت میکشه کنار اسم "روزت" بنویسه این عناوین رو ... تنها چیزی که می تونم بگم همونه که گفتم از اون آدمهایی که انقدر روح هستند که قالب زمینی شون کامل تجسد پیدا نمی کنه "روزت" واقعا شبیه یک ابرسفید بود که آفتاب از صورتش تابیده باشه
خدا همچین بندگانی هم داره خدایا شکرت
متن رو نوشتم گذاشتم روی بلاگ رفتم خبر خاموشی مریم میرزاخانی رو خوندم
حیرت زده موندم چرا امروز شناختمش اومدم اینجا بنویسم روزت از نظر هوشیاری
شبیه مریم میرزاخانی هست و اما غمگین تر ...
