و او می خنداند و می گریاند_ قرآن مجید

شما "روان ناشناسانی " که گریستن را بهایی نمی نهید 

و  بر اشک,  انگ افسردگی می زنید

شماکه عکستان را با لبخند های بزرگ می گیرید 

و چوب "افسردگی مسری" به دست جوانان ما  می دهید که با آن مادر گریان

خود را که از مجلس امام حسین (ع) برگشته براند

شما که خندیدن را حتی به زور و با تلقین به عنوان فاکتور سلامت معرفی می کنید 

شما خانم وآقای روان گاو 

شما آخرین باری که گریه کردی کی بود؟ 

آخرین باری که دلت شکست و اشکهایت گونه ات را خیس کرد؟

آخرین باری که از شنیدن خبر دردی که بر دیگری فرود آمد نه بر خودت؟ 

برای کدام حق پایمال شده از کدام کودک بی پناه؟

 برای کدام زیبایی لگد مال شده 

کدام آواز در گلو بریده شده 

برای که اشک ریختی آخرین بار؟

می گویند افلاطون برای گریستن گاهی به ویرانه ها پناه می برد تا شما 

به افسردگی متهم اش نکنید اما چنان می گریست که صدای هق هق گریه اش 

به ما هم رسیده است

 کسی که از ته دل می گرید از ته دل خواهد خندید این را امام حسین ما نگفته

مسیح گفته که امام شما هم هست

خدا می داند که اگر الکل الکی قلقلکتان ندهد ,جوکر هم نمی تواند از شما کارت

خنده ای بیرون بکشد دلی که خراب نشود آباد شدنی نیست.

تازه این حال دریافتن غم است به خاطر شادی...

تا که رسد به درک این حالی که حافظ می گوید:

چون غمت را نتوان یافت مگر در دل شاد 

ما به امبد غمت خاطر شادی طلبیم!

یعنی چون غم عشق ت که ما دنبال اون سوز می گردیم 

فقط تو دل کسانی می نشینه که به چهره می خندند 

ما می خندیم تا تو بجوشی و مثل آب سنگ دلمون رو بشکنی 

و در ما جاری بشی ای خدا

ای خدا ...ای خدا...