رابطه معماری و لباس

لباسهای مردم هر سرزمینی بسیار به معماری شان شبیه است 

بناها شبیه بانیان خود هستند

اصلا می توان سازه ها را بجای خودشان گرفت 

فرم معماری چین باستان را بخاطر آورید  

هر ساختمان شبیه به مجسمه عظیم یک امپراطور یا یکی از اساتید تائو است

 که  کلاهش  به صورت سقف در آمده و بر سر بنا قرار گرفته است

 با همان فرم و رنگ و زیبایی

در مساجد ترکیه هم این هماهنگی دیده می شود

 گنبد مساجد ترکان  شبیه عمامه عثمانی است 

در ایران هم مانند ممالک دیگر این شباهت جالب دیده می شود

چنانکه با نگاه کردن به هر مسجد می توان عارف باللهی را دید که گویی در آن گوشه نشسته و در آرامش نگاهمان می کند

کلیساهای اروپایی هریک می توانند به وسیله نرم افزار مورف به یک اسقف اعظم قرون وسطایی بدل شوند که با صلیب بزرگی در دست در هوای مه آلود یک صبح غمگین روی سکویی ایستاده و دستور  سوزاندن قدیسه ای را صادر می کند

 این شباهت اصلا منحصر به ساختمانهای پرخرج و خاص نمی شود چنانکه در آفرقا کلبه های رنگین با تزئیناتی مشابه گردنبندها و ظروف صاحبانشات هر خانه را به نماینده صاحبش بدل کرده است

اهرام  را ببینید انگار خود فرعون است که به این صورت در آمده تا حضور خود در فیزیک را تداوم بخشد 

مردمان سرزمین آفتاب تابان , ژاپن ,که خود  لباس شان را با لهام  از طبیعت برمیگزیدند کلاه ابری که قله فوجی بر سر می گذاشت را برسر  و پیراهن  درختان پر شکوفه هلو و گیلاس را  بر تن می کردند 

معماری ژاپن هم دقیقا امتداد پوشش ایشان بود 

مثال دیگر بناهای بجا مانده از دوره هخامنشی است که سر ستونها و شکل مستطیلی آن جانشین حضور سربازان هخامنشی  شده اند 

فراتر از همه اینها حرم معصومین است که گویی خود آن معصوم در آن نقطه جلوس کرده و کسانی را که به دیدارش میشتابند کریمانه به حضور می پذیرد 

انگار که برای پاسخ به اینهمه دست است که دست حضرت به ضریح بدل شده تا دستهای همه را در دست بگیرد و بیعتشان را بپذیرد 

این را اولین بار وقتی به حرم حضرت معصومه وارد شدم فهمیدم و پس از آن در حرم برادر بزرگوارشان امام رضا (ع) 

دقیقا احساس می کردم خود امام است که در جایگاه پذیرش میهمانان نشسته و با خوشرویی از ما پذیرایی می کند 

به تصویر حرم امیرالمؤمنین که نگاه کنی جالب است که کاراکتر پدر ائمه در ظاهر بنا دیده می شود

و همچنین است بین الحرمین و سفره فیضی که در کربلا پهن است سفره ای که در یک سرش امام حسین علیه السلام نشسته اند و سر دیگر سفره را به برادر علمدار خود سپرده اند در این پاره خط مبارک که فاصله شان باهم دقیقا به اندازه فاصله میان صفا و مروه است زائران سعی هاجر در طلب آب برای طفل تشنه اش را با جگری هزار بار خونین تر  تجربه می کنند

در کاظمین حرمی با دو گنبد کنار هم دو امام عظیم شأن یکی پدربزرگ و دیگری نوه

امام موسی کاظم (ع) و امام جواد (ع) 

شانه به شانه نشسته اند

جمکران حرم امام زمان (عج ) است و کعبه حرم خود خدا 

جمکران تنها حرمی است که چون ظرفی که مهیای شراب کوثر است سینه وسیع خود را به استقبال صاحب خود گشوده و در انتظار اوست

در مدینه النبی گنبد سبز سیر پیامبر آشکارا خود پیامبر است و به دلم افتاده است که آن گنبد نقره ای ظریف که در کنارش نشسته جایگاه دختر فرخنده و مطهر ایشان حضرت زهرا (س) است و مهم نیست دوست آن را بنا کرده یا دشمن وبه چه عنوان بنا شده است مهم این اس که حالا هست و دکور خدا گاهی بوسیله دوستان و گاه مغضوبین کامل می شود چنانکه این اتفاق به زیبایی در مورد بقیع رخ داده است تصاویر پیش از تخریب قبور و بعدش را باهم مقایسه کنید آن بناها که غیر شیعه بنا کرده بودند و نه در خور بود و نه شببه ایشان خدا به دست دشمنان ایشان با خاک یکسان کرد آنگافرمانفرشتگانش  فرمان داد تا کبوتر شوند و بر مزارشان بنشینند

در دکور ناب و عالی خداوند کاراکتر امامان بقیع مظلومیت ایشان و غربتشان و خاکی بودن شان آشکار شد 

و یک چیز جالب درباره مزار ائمه بقیع 

اینکه در حالت فعلی بسیار شبیه به خاک مزار کسی است  که به تازگی در آن آرمیده و هنوز تازه است

و بر خاستن از این خاک در هنگام ظهور قائم آل محمد (ص) و رجعت چه آسان و نزدیک خواهد بود